Thursday, March 10, 2011

Rindu.

Kenapa sekarang asyik duduk ofis sampai petang dan tak rasa nak balik rumah?
Entahlah. Tak ada jawapan dari hati untuk soalan tu.
Saya senang di sini. Tapi saya rindukan kegirangan di Seremban.
Terkadang saya sayu apabila rasa rindu menjengah tanpa henti.
Dan untuk melupakan, saya perlu sibukkan diri.
Dan di sini saya menulis di kala otak mulai tepu dengan fail yang bertimbun.
Saya melihat keliling.
Kegirangan mereka tidak dapat melenyapkan rasa kosong yang bersarang.
Pelbagai rasa bertandang.
Wajah itu.
Senyum itu.
Rindu datang lagi.


** Hari ni tak naik roket langsung! magic!!!

6 comments:

Anonymous said...

kenapa manusia gembira??sbb dia bahagia.bahagia yg menjadi kenangan.kenangan itula yg x mungkin pupus dek masa.kerana itu kita tersenyum wlu bile keseorgn.itula yg x mampu dirungkai wlu dgn ape cara.kamu penah bahagia d hq n seremban.so skrg ni kamu akan ketemu bahagia d shah alam pula.amin...

-jejaka kacak-

archird affiq said...

xnaik roket itu magik?hahahahahaha
eerrrrr....nak kena bg hadiah ke?hahahahahaha

Min said...

jk: ko tak yah nak guna nama pena jejaka kacak ok.. by the way.. kenangan memang sentiasa aku bawa ke mana-mana..

lai: er.. perlu bagi hadiah ok!! nak bb!!

Anonymous said...

aik!!dh aku kecak nk wat cmne??lai ko jgn lyn sgt mak cik tua ni.huhu...

-jejaka kacak-

Min said...

JK: mak cik tua? isk.. penat ni jaga badan, jaga kulit... huhu (stalker meluat tak baca?) hehe

Anonymous said...

buek!!!stalker 2 msti lg marah...hahaha

-jejaka kacak-